Yalnızlık Şiiri - Himmet Çokal

Bir sonbahar telaşına kapılmışım
Uzayan saatlerin gölgesinde gençliğim,
Doğruyla yanlışı ayıran ince çizgide,
Unutulmuşluğun hazan sarısı mevsimindeyim.

Adını aşk koydum intihar girişimlerimin.
Sol tarafıma sapladığım hançerlerin,
Pası karıştı karanfil kırmızıma.
Ağladı yüzsüz esmerliği tenimin.

Ve göklerin hüzünlü mavisini,
Göz göze gelişlerimizde hissettiğimi,
Unutulduğumu anladım bir kasım çıkmazında.
Ve yalnızlığın Allah'a mahsus omadığını...