Yalnızlık Şiiri - Hakan Pomakoğlu

"Kimsesiz bir kimse olmaz herkesin var bir kimsesi;
Kimsesiz kaldım medet kıl ey Kimsesizler Kimsesi!..."

Yalnızım yalnız, gölgem de terk etti.
Nerede dostlarım, sevenlerim hani?
Öyle özledim ki seni ey Sevgili!...
Gece inceden çalıyor ezgi ezgi...

İçimde bir damla engereğin zehri,
Çatal dilli dişi budar hislerimi...
Korkarım geceden, bana bir teselli;
Yıkar beni hatıralar gizli gizli...

Yalnızlık zormuş zor, ölüm de nedir ki?!
Beynimde bir sancı, hasretim bitevî...
İki keskin bıçak, iki paslı çivi;
Atar imzasını yıllar çizgi çizgi...

Bir gün göçeceğiz bu diyardan belli.
Ardımda gözyaşı olmayacak belki
Ama bu göçten çok bu tozlu dörtlük ki
Bir damla yaşı hak etti misli misli...

Düzce,1991