Yalnızlık Şiiri - Utku Fenner

Çok utanıyorum kendimden
O kadar çok utanıyorum ki
Aşık olduğum kimse yok
Halbuki sevdiğim kişi yok
Ben neden sarhoş oldum ?
Halbuki aşık olduğum zaman içerdim bilirsiniz.
Ama böyle olmazdı hiçbir zaman
Ne başım dönerdi, ne de şarkılar söylerdim

Çok utanıyorum
Karanlık odanın ardında
Kendimi acındırmaktan,
Sarhoşlara vurmaktan
Utanıyorum

Gözümden döktüğüm gözyaşlarım
Belki birisi bile olsa
Katlanırım
Alışırım
Dayanırım
Ama yok, kimse yok
Allah’ım sen beni yalnızlıkla mı sınıyorsun ?
Ben bu sınavda olmak istemiyorum.
Belki birisi olsaydı
Derdime çare bulurdu
Bir kahve sevgilim yok benim bu hayatta
20 senedir seni bekliyorum ey sevgili Türk kahvesi!
500 yıldır varsın
Ama benim kadar hasret çekmedin
Sevgiliye ulaşılması kadar

Ben seni çok arıyorum sevgilim
Nerelerdesin ?
Bu karanlık odanın, karanlık köşelerinde misin ?
Ki sarhoşluk verebilecek kadar yakınımda mısın ?
Kendini göster artık
Yoksa ben bitiriyorum kendimi

Tek yoldaşımı alkolde buluyorum
Bu yüzden kendimden çok utanıyorum
Her gece yatmadan
Fikret Kızılok’tan şarkılar dinliyorum
Seni arayan şarkılar dinliyorum
Rüyalarımda varsın biliyorum
Bu şarkılarla dans ederiz seninle
Bu şarkılarla mutlu oluyoruz

Rüyalarımda çalsın diye dinliyorum
Kötü mü ediyorum bilmiyorum
Ama kendime kötülük ediyorum
Biliyorum
Şu an utanılacak haldeyim yine biliyorum

Bu yazdığım en kötü,
En içli
Şiir
Olacak
Onu da biliyorum
Ama benim
Kendi içimden
Dökülen
Sözler olucak
Onu da
Biliyorum.