Yalnızlık ve Gece Şiiri - Göksal Aktuğ

Zamanın kuyusunda bir çocuk
gözleri parlayan
Yalnızlık yankılı duvarlarında
bağıramayan gece
Her an hıçkıracak gibi
bekliyor yüreğini ağlayan
Bütün kalpler soğur oysaki
kurumuş kuyular serinliğinde

Yalnızlık dağları deviren gölgelerdir
Güneşi bekleyen kollarında
bitimsiz gece
Yalnızlık Kendi savaşlarımızda yaşamak için
kurtarılamamış bölgelerdir

Yalnızlık diğerinin olmayışı
sen içinde yokken
boş odalarında kendine misafir
Çalınmayan kapının evinde
bitmeyen gece
Meyvesiz ağaçlara bahçeli
Adresi olmayan mektuplar yazılırken

Bir ağaç ölür bahar
gölgesi olmayan
yalnızlık gerçeğe rüyalı gece
yalnızlık su kuyusu gibi
ama suyu olmayan
Bir Şeftali ağacı yaşatır dünde
yaprağı solmayan