Yalnızlık Şiiri - Hatice Hantal

Bu yeryüzünde sürgünüm, yalnız gezer zaten tek´ler!
Her sokağında ömrümün, yalnızlığım beni bekler.

Çokluk ile girilir mi, hiç şiirler ülkesine ?
Sükunla vakıf olunur, ummanların tiz sesine.

Yalnız doğar, yalnız yaşar, kalabalık ölünür mü?
Hayatı paylaşsam dahi, yalnızlığım bölünür mü?

Ne ağlayacak bir omuz, ne yorgun başıma bir diz
Gölgem bile terk eylemiş, yalnızlığımla biriz biz.

Yıllar, yollar ve yarınlar, yalnızlığa çıkar sonu,
Sahip olunan tek varlık, tek hakikat, kadim konu.

Yalnız yürüyen erişir yıldıza, burca, surlara,
Kesret ile ulaşmak zor, gökyüzündeki sırlara.