Yalnızlık Şiiri - Özge Gidiz

Hani yüzüne yağmur vurur ya,
Çocukları sesleri tıklatır kapını...
Ve yalnızlık gelir de oturur başköşeye.
Hani sessizlik çığlığı yükselir evinde
Sen ve seni terk edenler...
Nasıl da geliverir göz önüne.
Atmayan kalp canlanıverir ya
Ve yaşlanan hayat ölüme ulaşınca
Nasıl berraklaşır göz yaşı
Yürekte nedensizce bir acı...
Bilir misiniz acı nedir?
Yıkar insanı, nasıl üzer...
Derler başa gelen geçer...
Geçmez be hayat, geçmez öyle.
Acıtır insanı var gücüyle.
Ve bırakıp da gider, öylece...
Öylece kalıverirsin, kendinle.
Ve sen sensizlikle daha acizsin.
Karışma zaman, nasıl geçerse geçsin.