Yalnızlık Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Ortalığı kaplarken kuşların musikisi
güneş; kızıllıklar içinde batıyordu tepeden
uzaklardan gelirken, havlayan köpek sesleri
şırıltılar geliyordu, şu yandaki dereden
bulutlar; dalga dalga, deniz; sakin ve sessiz
ben yarimden uzakta, yarim de şimdi bensiz
eğerken rüzgar, ağaç dallarını tek tek yere
getirirdi yarimin selamını

Gökyüzü, siyah şalını örterken üstümüze
akşamın hüznü, iniyordu göğsümüze
sokaklarda geziyordu, bir kimsesiz kedi
çağırınca geldi, karnı açmış çaresiz
birden yağdı yağmur, arkasından fırtına
topraklar içti suyu, hemen kana kana
yalnızlık, verirken ruhuma acı
uyuyakalmıştım
bilmiyorum saat sabahın kaçı?