Yalnızlık Şiiri - Bekir Yiğit Konevi

Bir şeyler arıyorum,mahzun!
Gece nöbet,gündüz nöbet...
Sokaklar karanlık, geceler uzun,
Dünya bize gurbet...

Sokaklar ıssız.. Nereye baksam
Bulamıyorum ki,arasam! ! !
Ben kayıp,sen kayıp,tadım kayıp,
Kollarım cansız...Adım kayıp,
Adımlarım ürkek! Yollar bir acayip...

Dostluk nereye gittin?
Nerede bu insanlık?
Bittin gözümde, bittin!
Sevgiler sahte,övgüler anlık,
Arkadaşlık serap gibi,ufuklar karanlık!

Suç benim mi,yoksa tesellim,
Dosttan gelen,yardan gelen.
Ne olur yıldızlar, Siz olun bana acıyan gülen,
Siz olun dostum,sevgilim...

İnsafsız bir düşman sanki,
Yine söndü son ışık.
Bir kaldırımlar kaldı ayakta, Birbirimize alıştık.
Onlar bile pişman sanki! ! !

Kaybettim ben,kimi bilirim,
Beni kimbilir!
Ne olur,gece bekçilerim, Şu köşede sızmış biri var,
Bir dost selamı getirin! Kendine gelir...

Cana hasret,canana hasret,
Ol ulu Hakana hasret,
Burnumuzda tüter mi,
Vuslat olur mu sabaha?
Bu yalnızlık biter mi,
Kavuşursam Allah'a....

Bekir YİĞİT-Konya