Yalnızlık Şiiri - Turgut Demircik

Yalnızlık kederli ev çatısı
Kırık kiremit,dumansız bacası
Kapalı pencere, kilitli kapısı
Yalnızlık duvarların sancısı
Yalnızlık puslu cam köşesi
Açılmamış sayfa, karlı dağ zirvesi
Uzak olan nesneler onun simgesi
Yalnızlık delirmenin ertesi
Yalnızlık gri renkli sokaklar
Çamur saçan gök, tozlu bulutlar
Küçümsenen yüzler, çirkin suratlar
Yalnızlık sefaletten artakalanlar
Yalnızlık sıralanmış esir hücresi
Küçük bir kutu yok ki güneşi
Sarılacak tek yer kuytu köşesi
Yalnızlık esaretin yorgun nefesi
Yalnızlık kapıların yorgun bekçisi
Umut arar tokmağı çalsın birisi
Yıpranıyor her gün bu düşüncesi
Yalnızlık sessizliğin tek öznesi