Yalnızlık Şiiri - Mustafa Bestami

gecesiz dünyanın okyanusunda gözüm olabildiğince tedirgin,
korkunun tek temsilidir hislerim
kararsız ayaklarımı yük edemez oldu
oysa ilk yaşı döken benim
yalvarışlarımla yeşil fistanı toprağa giydiren,
sürülmüş ademim
kendimden vücut ararım soluksuz dünyada
en kuvvetli pişmanlıkla ağlarım
ağlarım da var mıdır sonunda af bilmem

yusuf un yalnızlığıdır bende biten
kenan çölünde.
atıldığım kuyu değil, satıldığım vali değil,
cefama kurdun vahşeti tarif değil.
ardımda kör olacak yakup olsa
hırkamı verecek kardeş bulunmaz
buğdayı tane tane dersem
firavunu ikna bulunmaz
ömrüm zindanda erise dilendirecek köle bulunmaz
var mıdır sonunda taht bilmem.

mesih in çilesidir ömrüme sürülen
bir an biten değil
vaktinden evvel anlaşılmaz
ben bilirken onları
bedenimi çarmıha gerdiler
göğe çıkar mıyım bilmem