Yalnızlık Şiiri - Selçuk Başer

Şaşkınlıkla içinde yazsa mıydım acep yalnızlığımı.
Yoksa taaccüpler içinde gömse miydim varlığımı.
Bir yol bulabilseydim ah bir yol öteye
Karanlık sulara ve geri dönmemeye.

Ne imbattaki çığlıklar,
ne istasyonun uğultusu.
Ne de demir yollarının
Makasla kesilen dogrultusu.

İyilik miydi saiki
Bu dertlerle kavi bahtın
Yoksa ben mi yanlış anladım,
Ben mi battım.

Ne sonbahardadır derdim.
Ne ilk baharda açtım.
Sebepsiz yere bir gûne
Binlerce derde battım.

Bir endişe emanet ki bize
Hemde zalimce baştan dize
Getirtir içimizdeki feryatları
Satır satır dize dize.

Duyda yetiş artık bağırışlarla bize.
Yetmiyor artık fehmine kıtâlarla dize
Ey yalnızlık ne ettin gönlümüze
Yola koydurdun kıt'alarla dize dize.