Kübra Altay - Yalnızlık Şiiri - Antoloj ...

Kör bir kuyudur çoğu zaman yanlızlıkta gördüğümüz,uçurumun başındayızdır yalnızlığı hissettiğimizde...
koynumuzda büyütürüz yalnızlığı...
Sinsice girmiştir içimize...
Saçmalamak doğaldır ve her güzel şey kötüdür o an...
Yalnızlığı farketmekse; bir bankta oturup denizi seyrederken gözümüze ilişen, yanımızın boş oluşuyla başlar...
Biz durdurana kadar karşımızdaki sandalye de, yatağımızın bir yanı da hep boş kalacaktır...