Yalnızlığımın Bir Ucu

yalnızlığımın bir ucu
küskün bir türkünün kırpık dallarındadır
kavrulmuş korkuların koyu kuraklarında,
sahipsiz bir ömrün berduş duraklarında
donan ayak sesleri
bir ağıt gibi ağır.

olmuşum olmamışım, gitmişim gitmemişim,
ne çıkar sılasız bir gurbet düşünden?
çılgınca sürüklenip bir serabın peşinden
yanılgılar toplamaktır tek işim.

bırakılmışlığın daha türkçesi nedir?
yalancısı oldum hep kendi kendimin
taptıklarım puşt çıktıysa suç kimin
ruhum sahte mesihler elinde rehinedir.

yer kâfir, gök imansız, ömür yorucu,
en bildik yollar bile bilinmeze götürür.
yetim bir yağmur altında inadına turuncu
ıslanır, yıkanır, yıpranır, çürür
yalnızlığımın bir ucu.