Yalnızlığıma düşer yokluğun
içer ruhumu zifiri geceler
gözlerimin ucunda şehirler ağlar
nehirleri düğümledim efkarımla
yalnızlığın baygın kokusu kaldı içimde
sana bir gül bırakmıştım çizdiğim son resimde...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta