Yalnızlığım Şiiri - Erdal Bozdoğan

Çok tuhaf şey vaktim olmazdı,
Hatırlamaya yalnızlığımı.
Yalnızlık gerçi hiç aklımdan çıkmazdı.
Ama düşünmezdim yalnız kaldığımı.

Suda genişleyen halkalar gibi,
Birer, birer uzaklaştı dostlarım.
Dağılıp gitti herkes, sırdaşım, arkadaşım...
Uzaklaştılar benden sudaki halkalar gibi.

Kapımı çalsanız her biriniz birer, birer,
Çıkıp karşıma merhaba deseniz.
Çekip çıkarsanız beni yalnızlığımdan,
O zaman ne mutlu olurum bilemezsiniz.

Bir romandan, bir şiirden çıkıp,
Her seferinde bir güneş gibi doğan,
İnsanı vazgeçilmez hayata bağlayan,
Neredesiniz eski dostlar? Hepinizi özledim.

20.02.2000