Yalnızlığa itilmek Şiiri - İnayet Bayar

Geceleri sevgin akar yüreğime
ve sensizlik feryadım olur,
tükenen sevgilere.
Yalnızlık kuşatır bedenimi ve
ayrılığın acısı kavurur yüreğimi.
Aşkının odu artar...
Sensiz geçen yaşam anlarında.

Görememek yüzünü,
tutamamak ellerini.
Offffff! ! ! ...
Hasret sarar ufukları
ve cefayla doğar güneş.
İsyankar yüreğimi, selamlar
asi bir yağmur.

Çiçekler açar, doğa canlanır.
Halbuki sen yokken ne gereği var;
ne gereği var yaşamanın?
Doğanın, çiçeklerin, kardelenin ne gereği var?

Değerini kaybetmiş yüreğim
sensiz ve ben yine yalnızlığa itilmiş...

Hiçbir terkediliş bu kadar acı vermemişti...