Yalnızlığa Dair (Gülcemal'e)

Bir şehri yavaş,yavaş yitirirken gözlerinde
Rafine acılardan damıtılır yalnızlıklar
Geçmişin kan boyalı koridorlarında...

Söyleyin...
Kanatır mı bir duvarı..tanıklıkları.
Ya da..
Sızlatır mı asırlık bir çınarın damarlarını,
Yaşadıkları...

Oysa...
Ne gençler vurulmuştur şairlerin mısralarında,
'İncecik duruşlarından'
Nice 'baharlar örgütlenmiştir'
Toprağa haince düşürülen körpecik bedenlerin,
Umutları ördüğü sarmaşıklardan

Yaşamak kanamaktır.
Sızlamak,nefes almak
Üstelik şairsen,mısralarla dokuyorsan yaşamı
Yeni aşklar ve kavgalar doğurmalı insanın,
Nasırlaşmış yanlızlıkları...

Bilinmez......
Yalnızlıklar mı büyütür insanı..
İnsan mı......
Ormanlar gibi yalnızlıkları.....