Yalnızlar otelinde
Havalar serin göz kadar odacıklar
Çilehane ışıklı caddeye bakar
Her akşam bir mülteci gibi
Daracık yere sığınır insanlar
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Yalnız olmak kaderimiz, bu konuyu işlemek ise her babayiğidin harcı değil. Çok anlamlı dizeler, anlatılan soyut olsa da capcanlı karşımda duruyormuş gibi geldi, kaleminize sağlık Efendim, saygılarımla!
geçip gidiyor içimizden şehir cadde ve sokaklar...
ve sol yanımda kurşun gibi yalnızlıklar...
...
ne çok yalnızız değil mi?...şiirden sevgilerimle...
Yalnızlar otelinin her odasında bir başka yalnızlar ve yalnızlıklar dünyası...
Farklı ve güzel bir anlatım...
Kutluyorum..........
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta