Yalnızım Kendimden çok Şiiri - Ersin Çakmak

Ne güzeldim, seni severken ben,
Hayatın tüm nimetlerini tadar gibiydim.
Bilmezdim keder, elem nedir.
Sadece severdim seni benden çok.

Hiç yorulmazdım sana gelen yollarda yürürken.
Uyanmak istemezdim hiç,
O güzel yüzün gece yarıları rüyalarımı süslerken.
Canım yanmazdı, aklıma sen gelirken.

Ne güzeldim ben, sen yanımdayken.
Hayatın tüm renklerini görür gibiydim.
Gözlerimi kapatsam bile,
Karanlıklar içinde yeşeren bir gül gibiydim.

Hiç bıkmazdım sana yazdığım şiirleri okurken.
Durmak istemezdim.
O güzel hayalin tüm odalarımı süslerken.
Acıkmaz, susamazdım, aklıma sen gelirken.

Şimdi yoksun hiç güzel değilim.
Hayatın tüm nimetleri haram bana.
Acılar yuva kurar eşiğime kapıma,
Sadece yalnızım kendimden çok.

Artık yürümek bile istemiyorum sana gelen yolları,
Uyuya kalmak istemiyorum,
Al uykumdan al bu kabusları,
Bende sabahları insan gibi uyanmak istiyorum.

Artık yanımda değilsin ve hiç olmayacaksın,
Gözlerimin rengini unutacaksın bir gün.
Hıçkırıklarımı duyamayacaksın biliyorum
Ben bunları bilerek öleceğim,olsun…
Sadece yalnızım kendimden çok