Yalnızım Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Yalnızlıgımı sorguluyorum bir kez daha.
Matemli düşüncelerimin ortasındayım.
Bu gece yalnızlıgımın soguklugu,
Yagdı vucudumun üstüne.
Sıcak hiç bir şey kalmadı tüm bedenimde,
Dışarda öylece kalmış ayışıgını izliyorum.
Gözlerim öylesine odaklanmış'ki,
Baka kaldım oldugum yerde.
Kirpiklerimin üstüne yansıyan ışıgı görebiliyordum.
Çok yakın hissettim gözlerimin acı acı doldugunu.
Bir esinti dagıttı saçlarımı ama,
Silemedi yanaklarımdan gözyaşlarımı.
Ayışıgının çekiciligi vardı beni büyüleyen.
Benim yalnızlıgımla eş degerdi sanki.
Çünkü o an bir ayışıgı bir ben vardım.
Anlamak çok hüzünlü,
Ama gerçekler acıdır acıtır,
Yalnızım...

09.12.2002.p.tesi