Yalnızım Şiiri - Fatih Özşahin

Yalnızım…Şairin bilmem hangi bûhranla kaleme, oradan da kâğıda aksettirdiği sigara külü kadar…Yıkık, terkedilmiş bir köyde ayakta kalan son ev gibi…Tedâvülden kalkmış, değerini yitirmiş, merâklısının çekmecesinde, rahmetli emeklinin cüzdanının köşesinde unutulup gitmiş bozuk para gibi…
………………………

Hayır hayır;yalan bütün bunlar. Şikayetim yalnızlıktan değil, anlaşılmamaktan. Gecelerin bir beden küçük, gündüzlerin de hayli büyük, arkadaşlığın sığ, hayatın öylesine olduğu bir demde, onlar belki yüzler, belki de binler arasında yalnızlık…Söylemesi zor ama; insana koyan da bu.

YALNIZIM;siz buralardan gittiniz gideli.