Yalnızım Şiiri - Semih Baybora Baybure

Gün batımını yalnız seyrediyorum
Her akşam güneşi çöktüğünde üzerime
Ben yine yalnızım
Bu gün de yalnızım
Üstelik güneşi bile göremiyorum
Bulutlarda seyrediyorum batımını
Kızıl bir renk örtmüş beyazın üstünü mavilerin içinde
Mavilerin içinde tek bir ışık tek bir parıltı ay ışığı
Gün henüz batmadı
Gece mavisine döndü gökyüzü
Gün diyar diyar dolaşırken
Benim memleketim geceye döndü
Mahallemde ışıklar yandı
Sokak lambaları
İnsanlar koşar adım yürüdüler
Evlerine giderken
Karanlığı görmeden ışık ararmış gibi
Gün doğumunu beklerken
Ben hep batımını seyrettim
Yalnız ve kusursuz
Artık gün doğsa da değişemem
Doğmasa da olur der gibi
Benim güneşim benim dağlarımda
Benim tepelerimde battı
Benim derya ve denizlerim de gömüldü
Sularıma battı
Sizin güneşiniz doğsa da değişemem
Sizin güneşiniz doğmuş bana ne
Benim güneşim benim içime battı beni yakar
Sizin ki doğmuş bana ne
Benim içim aydınlık yüzüm karanlığa gömülse de
Sizin güneşiniz doğmuş bana ne
İçim aydınlıksa yüzüm karanlıksa
Bundan size ne size ne
Sizin güneşiniz doğmuşsa bana ne
Bana ne

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 17\09\2010