Yalnızım Şiiri - Hasan Okursoy

Şebboylar açtı
sen yoksun
yağmurlar yağdı
sen ıslanmıyorsun
ne kokun
ne de ıslaklığın kaldı buralarda
içimde ise bir alev
sönmez durur her yanımda

gün doğarsa üstüme
şebboy kokayım
yağmur sonu toprak kokusunda
geleyim sana
beni öyle deliler gibi sev
çıldırt denizi
patlat bademi eriği
çiçeğe pürünsün
sokaklarımız
çocuklar şarkı söyleyip yürüsün
közümüzde ısınsın aşıklar
sularımızda dinlensin
göçmen kuşlar

bugün resimlerde gözlerin
bakınca
bir bir geçiyor geçmiş

o anılar ki mektuplarımızda gizli
bir hazinemiz onlar
acıyorum şimdiki gençlere
posta bitti beklenmiyor mektuplar

şimdi bir de yalnızlığım var
senden başka kimselere açamam onu
belki konuşuruz
çocuklardan oradan buradan
bir çayımız eksik
onu da demlerim
fakat sen yine yoksun
garazına dışarıda yağmur
yollar kapandı kapanacak
geceye usulca dokunur dudaklarım
fısıldar gece
haklısın yalnızım

artık ne diyeyim
denize düşen bir damla gibiyim
sen oluyor içim dışım
geceye usulca dokunsa da dudağım

çiçeğe