Yalnızdı hem de yapayalnız
Kimsesizlikti onun yoldaşı
Bir sevdiği vardı yalnızca
Sonunda o da yalnız bıraktı
Boş duvarlarla dertleşirdi zaman zaman
Bazen de dalgalarla konuşurdu
Ama onu hiç kimse anlamazdı
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta