Yalnız Şair 4 Şiirleri - Şair Yalnız Şair 4

Keşke dediğim her an. Umutların limanına sığınmıştım yine sessizce. Belki olabilir diyordum içimden sessizce ve gizlice. Öyle değilmiş. Ve hiçte öyle olmadı ne yazık ki. Çaresizce beklerken çare bulmayı. Kanayan yarama tuz bassamda merhem olmadı. Bilmiyorum neden böyle olduğunu. Herşeye veda etmişken çıktın karşıma aniden. Yerli yersiz yabancı. Yalnızlığın kor ateşinde alev alev yanarken bedenim. Küllerimden savrulmuş yüreğim. Aşk fırtınasında kaybolurken ruhum. Çok uzaklara bakarken bulmuşum gözlerini. Derin derin gizli saklı. Yakınlar çok yakın olmuş. Uzaklar hep dönülmez gurbetin yolu. Hasret yalnızlığın ve aşkın yolcusu. Sabır her yolun sonucu ve amacı ve tek nedeni. Gece ve gündüz misali. Ay ışığı pencereme vururken. Yıldızlar göz kırparken hayal etmiştim. Güneş doğarken yine bir sabaha. Uykusuz kalan uykularım bölünmüş yine. Gitme kal burada yabancı. Aynada gördüğüm yüz senmiydin? Yada eski bir tanıdık tozlu raflardan kalan. İki eski bir dost. İki eski sevgili. İki ezeli düşman. Baldan tatlı sözlere kanmışım yine. Yine nasıl inanmışım yalan dolu sözlere. Zehir katılmış bal misali. Aldığım her nefes tutulmuş derinden. Gözlerin yalan söylüyor anlıyorum. Hislerin bir oyuncak senin için. Cambaz hokkabaz ve kukla gibi ipte ve gölgede oynatılan ve oynayan el kimin? Yada gördüğümü sandığım ışık nerede hani? Hep çıkmaz sokak. Hep uçurum dört bir yanım. Yanılmışım benzetmişim gördüğümde. Sadece bir masalın rüyasıymış avunduğum. Ve boş bir teselli unuttuğum. Zamana yenilmiş duygularım. Üzgünüm yanılmışım. Üzgünüm yabancı. Baldan tatlı zehiri yutmuşum. Nafile faydası yok artık. Bu çırpınışların. Kırık dökük hatıralar canlandı yine. Oysaki hepsi bitmek bilmeyen bir kabusun mazisi. Ve bir çölün ortasındaki serap avuçlarında tuttuğun herşey kayıp giden kum taneleri.

Doğarken alışmışız biz sessizce ağlamaya. Gülmek yasakmış bize eskiden. Sevmek ise haram olmuş sevene. Kıymeti yokmuş aşkın. Yada bir değeri. Hani seven biri nerede şimdi? Yar diye biri yokmuş aslında. Herşey masallarda kalmış. Çocukken çok masumdu herşey. Şimdi öyle değilmiş anlıyorum. Yaşayarak öğrendim hayatı. İşte buradayım tek başına. Kendimle başbaşa. Bedenimle kalbimle ve ruhumla bir tutsak. Zincire vurulmuş hayallerim dualarım düşlerim. Yine ellerim bomboş ve avuçlarımda tuttuğum herşey kaybolup gitmiş öylece. Aldanmışım her seferinde. Seni sevmek için çok beklemişim. Zamansız ve tutarsız bir aşkın yolunu gözlerken. Pişmanlık ve gözyaşı bulmuşum her seferinde. Yeminler ederken sevmemek için. Yüzlerce tövbeyi bozmuş yüreğim. Yine kalmış öylece. Yarım eksik yanlış mutsuz ve üzgün. Mevsimler gelip geçmiş. Ne gündüzler ne geceler çare bulmuş derdime. Ay ve Güneş tutulmuş yine birlikte. Yıldızlar kayıp gitmiş gökyüzünden yeryüzüne. Yine bir fırtına kopmuş kimsesiz ve garip ömrümde. Bahçemdeki çiçekler solmuş. Bir umut ile beklerken seni. Haberin gelir uzaklardan. Zorla güzellik olmaz. Aşk olsun demişler. İlla ki aşk olsun. Kim istemez ki sevmeyi. Adam gibi özgürce ve sessizce. Herşeyi unutup gitmişim. Çaresi yok çarelerin. Sessiz ve suskun bir çırpınışlarım. Belkide kimsesiz ve içine kapanık. Yorgun ve bitkin ve uykusuz. Yakınlar uzak uzaklar yakın. Ve keşkeler yine bir tuzak. Zamansız ve mekansız buluşmalar. Yine ayrı kalmış kavuşmalar. Eksik ve yarım ve yanlış.