Yalnız Liman Şiiri - Ezgi Şimşek

İlk defa,
Bu denli yalnızım...

Yalnızlığımı dindirmek için
Çaldığım kapılar,
Bir bir kapanıyor yüzüme!

Dostum dediğim
Herkes bürünmüş,
Süregelen bir bencilliğe.

Kendimi öyle kullanılmış
Hissediyorum ki;
Öyle aşağılanmış,
Öyle önemsiz...

Suratıma kapı kapatanlar,
Yalnızlıklarıyla başa çıkamadıklarında
Gelirler yanıma.

Sadece,
Kısa süreliğine avunmaya...

Hep avutup,
Hiç avunamayan olarak
Kalacağım hatıralarda!

Sürekli ağlanacak
Bir omuz,
Güçsüz olduğunda
Sığınılacak bir liman...

Ve her liman gibi,
Arada gelen
Misafirleri dışında,
Sonsuza dek YALNIZ! ..