Yalnız Adam (2) Şiiri - Ali Topcuoğlu

Geceler parçaladı yüreğini
Yalnızlık paylaştı
Bir mucize aramadı
Güller açmış sarı
Korkusuzca dokundu,okşadı,sevindi.
Sarı gül ayrılık diye bilinir
Ne varki;
Yalnız adam etkilenmedi
''Elveda''demeyi başardı
Ne güzel(!)
Yalnız adam başını kaldırdı
''MAZİ''
Gözgöze geldi
Korkutucu
İrkildi.
Nedenini bilmeden
Bir şeyler söylemeye çalıştı
Yapamadı
Bunca yıldır yaptıkları...
Hata değilmiydi sanki?
Kendini umutsuzluğa bırakarak ödedi bedelini
Gece karanlığı gibi çöktü yalnızlık
Doğasında umut yok
Gözlerinde yaşam izleri silindi
Adam boyun eğdi çaresiz
Konuşmaya çalıştı
Suskun dili
Konuşmadı
Konuşamadı
Gözlerini kumlara gömdü
Ağlayacağını anlayarak
Kumsaldan ayrıldı
Nereye gittiğini bilmeden
Adam durgundu
Durulamadı
Uzakları seyretti
Soluk almaz oluncaya dek
Bir şeyler mırıldandı
O sevgili yalnızlığı özledi
Ölümün sıcaklığını duyumsadı
Kadere sessiz başkaldırışını
Kendi bile dinlemedi
Yalnız adam umarsız
Kollarını yana saldı
Gidecekti...
Söz vermişti birkere
Gün ışığında yıldızları düşleyerek
Adam sevdalı
Sevdadan artakalan
Yorgun bedenini sürükleyerek
Bilinmeyenlere yürüdü
Güller açtı siyah
Korkusuzca dokundu,okşadı,sevindi.
Siyah gül ölüm diye bilinir
Ne varki!
Yalnız adam etkilenmedi
Ölümün ötesine erişmişti sanki
Onun önemi yoktu artık
Sonunda ''elveda''demeyi başardı
Yaşayanlara,yaşanmışlara
Pişmanlık acı hisler duymadan
Sevgiyle,inançla...
''ELVEDA''