Uzaktan izledim onları.
Ben hiç olmadım birinci tercih.
Varlığımla yokluğum birdi.
Çok yalnızdım, acınası.
Durun, terk etmeyin beni!
Son bir kez olalım hep beraber.
Sonra gideceğim buralardan.
Arkamda hiç bir iz bırakmadan.
Her gün daha da olgunlaşıyorum.
Olgunluk yalnızlık demekmiş.
Şimdi anladım aslında.
Ben hep yalnızmışım.
Sanırım eşyalarımı toplayıp.
Uzaklaşacağım buralardan.
Unutun beni.
Çünkü arkamda iz bırakmayacağım.
Kayıt Tarihi : 16.7.2025 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hani o iki yalnızlığın arasında fark vardır ya. Birileriyle beraber olsan da kendini yalnız hissedersin çünkü sana öyle hissettirirler. Biz seni hiç yalnız bırakmadık ki derler ancak sen hep yalnızsındır. Ben o kalabalıktaki yalnız kızım. Ve artık bu kalabalıktan ayrılmak istiyorum çünkü bana burada yer yok.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!