Yalnız Şiiri - Sümeyye Batu

İnsanlar mutluydu.
Kuşlar ötüyor,
Çocuklar neşeyle oyunlar oynuyordu.
Kimsenin benden haberi yoktu.
Varlığımdan, uykusuzluğumdan, mutsuzluğumdan..
Sıradan bir insanda olacak şeylerdi nasıl olsa..
Onun beni bırakıp gidişi, terkedişi...
Bunlar normal şeyler.
Hiçe sayılmak oldukça alışıldık.
Kimin umrunda benim sorunlarım ?
Ya da kim çare bu sorunlara ?
Var mıydı devâsı ?
Yoktu.
Olmayacaktı.
Kimse beni anlamayacak.
Böyle olmaya mahkûmum.
Yalnızlığın kuralı bu.
Kimse seni anlamaz bu yüzden böylesindir.
Yakın sandığın herkes sana öyle uzak ki...
Sevdiklerin, sevdiğini zannettiklerin.
Boşver be yoklar işte.
Neyin derdindesin hâlâ ?
İmkânsızı istemekten vazgeç !
Seni düşünmeyenleri düşünmek neden ?
Değer bilmiyorlar mı ?
İnan, bilmiyorlarsa bırak.
Kim tuttu verdiği sözü ?
Ya da kim yanında şuan ?
Yalnızsın anla bunu
Gerekirse anlamak için zorla.
Zorlamak için bile geç olabilir bir zaman sonra..
Kalbinin sözünü dinleme !
Bugüne kadar hep onu dinledin.
Ne değişti sanki ?
Hiçbir şey.
Hiçbir şey değişmedi.
Bunları söylemek biliyorum canını acıttı.
Ama bazı gerçekleri değiştirmek mümkün değil.
Bunu sende biliyorsun, kabullenmiyorsun o ayrı.
Yapma ! Yazık ediyorsun kendine
Zorla sevdiremezsin kendini.
Çabalamayı kenara bırak ve git buralardan.
Film izle, komedinin dibine vur.
Alkole bağımlı ol demiyorum ama eksik etme.
Biten sigaranın arkasından, diğerinide yak.
Olmayacakları hayal etmeyi bırak !
Onlar sana acımadı bunu unutma !
Kimsenin varlığına muhtaç değilsin.
Yalnızken derdin tasan olmayacak.
İyi düşün, iyi ol, iyi hisset.
Hiçbir şey senden daha değerli değil.
Aklındakiler seni üzüyor, mutlu etmek varken.
Sen ise hâlâ alttan almayı bırakmıyorsun.
Neden onlar değil sen ?
Neden onlar mutlu sen mutsuz ?
Neden kalbinin acısını en dibe vuruyorsun ?
Konuşmak yerine susuyorsun ?
Ama neden ?
Susma artık.
Seni üzeni karşına al.
Bağır çağır !
Nefret kus !
Tekrar söylüyorum senden kıymetli değil.