Yalınayak sevdalarım batıyor cam kırıklarına.
Onlar ağlıyor ben gidiyorum.
Ne otobüs camında bir aşkın izi var
Ne de yüzün aklımda.
Şimdi tüm ihanetlerin kaynağı oluyor adın
Nasılda yargısız infaz ediliyor yaşadıklarım.
Nasılda dilsiz olmayı istiyor kavgalarım.
Kendimi bıraktım yarı yolda güvenilmezler arasındayım.
Adım kendinden utanıyor her telafuzunda ben böyle kabulum artık
Bitiyor bu gece tüm yaşanılmışlarım.
Hoşçakalın dostlarım...
Hoşçakalın....
Kayıt Tarihi : 21.8.2006 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
acı cektıgımızde kendımızden nefret ettıgımızde hep vazgecmek isterız ya hayattan oysa an gelınce kıymetını nasılda anlarız.işte deger vermedığım bır zamanımda cıkıp gelmiş bu şiirde aklıma.
TÜM YORUMLAR (1)