Yalın Ayak Şiiri - Doğukan Özdemir

Işık bekleme benden, karanlığa hapsolmuşum
Anlamı kaybettiğim, çürüyen benliğimde
Geçtiğim onca yolu başkalarına sorar olmuşum
Yolların nereye çıktığını bildiğim halde...

Yürüyorum bu yolları  yalın ayak
İstemem yanımda birini
Gün doğmasın, belirmesin şafak
Tutmasın, bırakıp gidenler ellerimi

Düşünceler kurcalarken aklımı, ansızın belir karşımda
Yeşersin, ölmeye yüz tutmuş umutlarım
Geçen onca günün sonunda
Yeniden hayaller kurmaya başladım.

Kahır dökerken, durduramazdım gözyaşımı
Bakıp bakıp resimlerine yas tutardım
Silemezedim zihnimden, yaşanmışlıkları
Kimseye görünmemek için, gizli gizli ağlardım.

Zindan olmuş bu şehir, kalbi kırıklara
Yas dolu gönlümle kapanıp gidiyorum
Umudun olmadığı, habersiz yarınlara
Yalın ayak, varmaya çalışıyorum.