Yalanmış Şiiri - Abdullah Uludağ

Aşk dedikleri yalanmış meğer,
Dudakta bir gülüş, içimde keder.
Gözlerde parlayan o eski bahar,
Bir rüzgâr esince kaybolur gider.

Sözler ısınınca umut sanırsın,
Kalbinle koşarken yoktan yanarsın.
Bir gün anlarsın ki boşmuş hevesler—
Sevdiğin değil de hayalin kanarsın.

Ama yine de insan, garip bir hâl,
Küllerden doğar da yeniden bağırır kalp.
Belki yalanmış dünün sevdayı diye,
Yarın bir bakarsın, gerçek çıkar karşıya.