Yalandı Herşey

aşktan sözcükleri çıkar
geriye sevgi kalır
bir düş gibi yenilenmek istersin her gece
ağrıyan organların kalmasın diye
hüznü cebinden çıkarmadan yaşa
rüzgar belki seni uçuracak
hazır ol
durmak için artık çok geç
yaşamaya devam et

dışarıda yağmur ve rüzgarın sesi
içeride ben ve senin sessizliğin var
hazır mısın sevişmeye
yaşamaya birlikte

yola çıkıp iki adımda
akşamı geçip
gün ışığında
ruhlarımız yıkanır
ne aşka yakın dur
ne de uzak
yaşamaya bak

yüreğimizden akan bir gülümseme
anlamsız şeylerdeki ünlem
yola serpiştirilmiş ay ışığında
gölgelere renk düşer
çöp kovalarında tükettiğimiz yaşamlar
santim, metre, kilometre
derken kaç kez dolandıysak dünyayı
yaşama dair ne varsa
giderken bırak dünya'ya

alıp vermediğimiz her şeyi
çıkıyoruz sandığımız
inmediğimizi varsaydığımız
sonunda kendimizi bulduğumuz çukurda
resmimizi yaptılar
aynıydı
ağız burun vesaire

hapiste değildik ama gözümüz dışarıdaydı
özürlü değildik ama kullanmadık uzuvlarımızı
yersiz kıskandık sevgilimizi
dostluğa gerek varken düşmandık birbirimize
küçüktük ama dağları deldik aşk ile
büyüktük ama sivrisinek soktu yine de
ne hastalıklar duyduk insana dair
insana dair ne söylentiler
insan uydurmuştu hepsini
yaşam renklensin diye zahir
korkmuştuk ipsiz sapsız şeylerden
ve inanmıştık kendi putlarımıza
susmuştuk konuşmayı hayal ederek
namussuzları seçmiştik vekil diye
nasılda kandırılmıştık her gün ve her gece
nasılda soyulmuştuk bile bile
işte asıl aldatılmak bu olsa gerek
asıl aldanış kendi putlarımıza tapmaktır

ters yüz etsen yaşamı
ne biliyorsan sana öğretilen her şeyi
düşmanı dost
ünlüyü ünsüz
düşündüm de Mona lisa'yı
aslında gülümsemiyor öyle
Leonarda'da iki günde yapmıştı Mona Lisa'yı
Kleopatra ise çok çirkindi
düşündüm ki
her şey ne gösterildiği
ne de öğretildiği gibiydi
aynaya hiç bakma
o da yalan
inan-
ma
bana da
bu şiirde bir yalan
mesela