Dünyanın yükü sırtımı mesken belledi,
Taşımayı, ayakta durmayı öğrendim,
İçeride fırtınalar koptu, boğulurken,
Nefes almayı,öylesine gülmeyi öğrendim,
Serseri çok, arsız adam bol dediler,
Bir gözüm arkada yürümeyi öğrendim,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Tebrikler...Kaleminize,yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta