Dünyanın yükü sırtımı mesken belledi,
Taşımayı, ayakta durmayı öğrendim,
İçeride fırtınalar koptu, boğulurken,
Nefes almayı,öylesine gülmeyi öğrendim,
Serseri çok, arsız adam bol dediler,
Bir gözüm arkada yürümeyi öğrendim,
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Tebrikler...Kaleminize,yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta