Yalandan Döner Dünya Şiiri - Emrullah Çelik

Ne yana dönsem yalan…
Gülüşler yalan…
Vaatler yalan…
Dünya…
Yalan…
Ben bu ömrü, yalanların gölgesinde tüketmişim meğer.
Yalandan döner dünya…
İçi yanarda, dışı söner.
Kör kuyularda su aradım sesimi duyan olmadı.
Kelimeler kifayetsiz, cümleler boş yere,
Her nefes…
Ah her nefesi…
İçimi kanattı…

Yalandan döner dünya…
Döne döne sınar insanı…

“Küle düşen köz olsam da…
Bir nefes versem…
Bulurum kendimi
Elsiz ayaksız da olsam umudun yönüne yürürüm…
Ve dedim ki:
Gör beni…
Yarım kalmış bir nefesim ben…
Ama bilirim…
Ağıtlarda, dillerde ve yüzlerde gizli bir ana sıcaklığı durur hep…
Ben susarak yürüdüm bu dünyadan…
Yankılara kanat çırparak.
Yalanda döner dünya…
Döne döne yakar…
Bu da benim gönlümün kanayan sesi olsun…