Yalancısın Şiiri - Kamile Kaynak

Bak mevsimler de değişti, oysa bahar gelecekti.
Mevsimler de yalancı sen gibi.
Ben üstümüze doğacak güneşi beklerken,
Sevgi yağmurlarında ıslanmayı hayal ederken, kışın ortasında kaldı yüreğim.
Benim yüreğim zaten üşüyordu.
Senin sıcaklığına sığındım bir sana inanmıştım.
Kolum kanadım kırık, yaralı bir halde geldim.
Madem daha çok yara açacaktın neden beni iyileştirdin.
Bunca yalana böylesi bir sahteliğe ne gerek vardı, ben zaten ölümün eşiğindeydim.
Keşke bıraksaydın da öyle kalsaydım.
Aynı acıları neden yaşattın.
Saf olan benim belki de ama öyle güzel oynadın ki rolünü sahte olduğunu tahmin bile edemezdim.
Ne geçti eline beni böyle mutsuz, ağlarken görmek mutlu ediyor mu? Seni
Gülüyor musun? Arkamdan onu bu hale ben getirdim diye.
Değdimi harcadığın zamana yeterince rezil oldum mu? Gözünde
Biliyor musun? acınacak olan sensin.
Asıl rezilin kendin olduğunu göremeyecek kadar körsün.
Kibirin, hırsın yüzünden gerçek sevgiyi hiç bulamadın, bulamayacaksın da.
Ruhun kötü senin bu yüzden kimseyi sevemezsin.
Bu duygudan ölene kadar mahrum kalacaksın. Senin payına düşen sevgisizlik.