yalancı yılların şahididir zam/an
erken gelen haz/an/la
ayrılanlar ilk biz değiliz sevgili
ne kadar üstünü örtmeye çalışsak da
yalnızlığımızın
anbean yeniliyor kendini
içimizden atamadığımız özlemlerimiz
oysa bırakıp bütün yalanları
hazan değmemiş bütün an'ları durdurup
zam/anı zam almamış haline indirgemek,
akşamlardan uykuları
gecelerden yıldızları çalmak vardı.
bütün rezilliğine
bütün vefasızlığına
ve bütün vurdum duymazlığına inat
hayatın yüzüne yüzüne
baki gülüşler savurmak vardı.
el ele tutuşarak
yürüdüğümüz
bütün yolların,
bütün caddelerin,
ve bütün sokakların
eve çıkan güzergâhlarını aramak,
delicesine
ıslanmak nisan yağmurunda
avuçlayıp bereketli toprakları
gönül bahçemizde
kırmızı güller,
laleler,
menekşeler yetiştirmek vardı.
gözlerine dalıp dalıp
Boğazı,
Kızkulesini,
Fatihi,Galatayı
bir uçtan bir uca
yeditepeli şehri seyretmek,
kirlenen dünyanın yüzüne bakmadan
pamuk kadar narin
buğday başağı kadar olgun
ay kadar parlak olan
yüzünün berraklığında aydınlanmak vardı.
hezimetine uğramadan hiçbir anın
çocuksu duygularla
kuyruğuna binbir düşü bağlayıp
gökyüzüne uçurtma uçurmak,
fakir ama gururlu bütün aşıkları
aynı noktada buluşturduğu için
sıcak bir çay
taze bir simitle
dünyanın en zengini olmak vardı.
(........yalancı yılların şahidi zaman
bir nefeste geçti vermedi aman
bir sensin yanılan bir de ben gülüm
geride kalan az biraz gerçek an............)
arsız duyguların esiri olmadan
başımı dizlerine yaslayıp
sessiz ve dingin
bir hamakta uyur gibi
kâbussuz,
kaygısız
daluykulara dalmak,
beton gibi sağlam
adam gibi bir aşkla
yıllarca hasret biriktirmişcesine
sımsıkı sarılmak,
bahar kokulu saçlarında
kangren misali
her gün bir parçamı alan
umarsız dertlerimi unutmak vardı....
olmadı gülüm... ne anı durdurmaya gücümüz yetti
ne de zamanı zam almamış haline indirgeyebildik
özlemlerimiz şimdi mazide
tez solanlar hatıra defterinde
rafa kaldırıldı aşkımız.
ağ/n/la sevgili a/n/ğla..!
ilk biz değiliz an'la solanlar
son.da. değiliz an/ğ/la! ......
(.......yalancı yılların şahidi zaman
vermedi bize hiç vermedi aman
bir sensin yanılan bir de ben canım
geride kalan az biraz gerçek an............)
Turgut Gündoğmuş
Kayıt Tarihi : 3.5.2008 17:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

bir nefeste geçti vermedi aman
bir sensin yanılan bir de ben gülüm
geride kalan az biraz gerçek an............
Turgut bey kardeşim, şiirin nakarat bölümleri gerçeğin tam özeti olmuş. şiir muhteşem. serbestte gerçekten çizgi üstü bir şiir çıkarmışsın. sizi yeniden sayfamda görmekten ve sayfanızda olmaktan büyük mutluluk duydum. sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (21)