Yalancı Yansıma (gölgeler)

Işıklar söndüğünde sözcükler tekrara düşer
Ay ışığının altında geçen geceler sadece hayallerimi süsler
Yıllanmış şarap gibi gözler saklanmış korkuları gizler
Solumdaki yabancı sen de mi küstün bu gece bana?

Silik heceler kırıklarla dolu yalancı kışa dönüşür
Yılgın, ürkek bedenim gölgelere takılıp düşer
Ruhum gördüğü her ışığı mutluluk sanıp yanılır
Yok saysam da kafamdaki sesler neden ısrarla acıtır?

Her başlangıç sonsuz korkuların şahididir
Ümitsizliğim şimdiden değil çok eskilerden gelir
Soluk çiçeğime bir damla su verdiren umudumun yitik parçasıdır
Odamdaki rutubet gibi gözlerimden akan yaşlar ne zaman durulur?

İstemim sonsuz ve dipsiz kararlı ve kırılgandır
İşittiğim sözlerin hançer gibi kalbime saplanır
Neden diye sorduğum ancak inandığım tanrıdır
Tek küskünlüğüm kendime ise neden aynadaki yansımam yabancıdır?