4 Ekim 2007 - İzmir/Konak
Yağmur yağıyordu,
Damla damla.
Her bir damla düşüyordu,
yüzüme, koluma, göz yaşlarıma.
Odam karanlık şimşek çakıyordu,
Soğuk vuruyordu azar azar.
Ama bil ki korkutmuyordu,
Senin gidişin kadar.
Yüzüme rüzgar vuruyordu,
Sert ve hızlıca.
Her vuruşunda seni hatırlatıyordu,
Yüzüm gülüyordu, anlarsın ya.
Her yağmurdan sonra bir güneş çıkıyordu,
Umutları arttırıyordu fazlaca.
Belki de bu yüzden nefret ediliyordu,
Tahammül yoktu artık yalancı umutlara...
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 00:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!