Yalancı bahar Şiiri - Emin Bekiroğlu

Oysa yeni sevmiştim baharı,
Çiçekler açıyordu duygularımda.
Bir kenarda, yüzümün gülleriyle
Seviniyordum usul ve sessizce.

Yeşiller saçılıyordu
Kollarımın parmak uçlarından,
Güneş saçlarımı okşuyordu
Sabahın ilk şavkında.

Güzelliğine bakmak ne mümkündü,
Işığın gözlerimi kamaştırıyordu.
Gürül gürül sevgiler akıyordu
Köklerime bakışlarından.

Bir umut büyütüyordum içimde,
Adını fısıldıyordu rüzgâr.
Her tomurcuk senin adındı,
Her serap, senden bir hatıraydı.

Kır çiçekleriyle konuşuyordum,
Bir gülüşün olurdu her sabah.
Ağaçlar dallarında seninle uyanırdı,
Kuşlar adını taşıyordu kanadında.

Sonra birden kış oldu sanki...
Soğudu bakışların,
Soğuk vurdu çiçeklerimi.
Güneş kayboldu birden,
Kapkara bulutlar kararttı dünyamı

Bahar...
Meğer yalancıymış bahar.
Oysa gerçekti yeşeren dallar,
Ve güzeldi yüreğimde
Açan çiçekler.