Yalancı Şiiri - Şeyhmus Sevilmez

Buğulu camlara çizerdim aşkı,
Önce ızdıraba amade iki kalbi
Nişangahsız bir ok fırlatırdım,
Saplanırdı, kenetlenirdi iki yürek..

Saplanan ok, ceheneme davetti
Kavrulurken kurudu buğulu camlar
Çizilen aşkta su damlaları süzülürken
Ben o damlaya hasret, küle döndüm..

Pusulasını şaşırmış, kararsız rüzgarlara
Acımasızca savururken küllerimi
Ölü sahibi kördür ya,
Göremezsin közle beslenen yüreğimi..

Yandıkça bağrım, kararır kömür yürek
Bu yangın bitmeyecek,devri daim sürecek
Kömürden köze, közden tekrar kömüre
Kömürü kömür yakar,düşün sen uzun süre..

Kasırgalara karşı ısrarla ve başı dik
Bir mum ışığı gibi direnecektim sana.
Ama geldi çattı yatsı vakti, eridim, bittim.
Lakin yalancıymışsın, yetemedim ben sana...