Yalan Şiiri - Ömer Akçayır

Merhaba insan,
Benim adım yalan,
Mutludur beni tanıyan,
Kurtulur benden kaçan.

Sana bela koca bir aileyiz biz.
Bir imtihan sebebi, bir kalp kiriyiz.
Cehennem dostu, şeytan müvekkiliyiz.
Çok duysan da adımızı, biz çok sinsiyiz.

Hasetten olma, kibirden doğmayım.
Kardeşim sui-zan, abim iftiradır benim.
Sıkıntıdan kurtardığım dostumu, ateşlere atarım.
Mühürleninceye dek kalpler, ben orada yatarım.

Adım nahoş, tadım pek hoştur.
Zahiri mutluluktur benle yaşamak.
Özgüvenim pek çok, yüreğim loştur.
Bir deli maceradır benle yaşamak.

Bakmayın öyle boyuma, rengime.
Ben fark edilmeyen devim.
Binlerce asrı devirmiş de olsa bedenim.
Her devrin adamıyım, saltanım var benim.

Gizliyi açıktan daha çok severim.
Kimseler beni bilmesin isterim.
Öyle çok prim yaptım ki son zamanlar,
Beni seveni ben daha çok severim.

Her yerde hükmüm var benim.
Dürüstle uğraşmayı pek severim.
İmkânsız yok benim lügatimde,
Feda olsun, mü’mine her şeyim.

Beyin kalp arası güzergâhım,
Ben fitne saçan seyyahım.
Her daim başaramasam da,
Ailecek yaşamaktır idealim.

Korku ve hırs en güçlü iki silahım.
İnsanı aniden yakalarım.
Çatlattım mı bir de ar damarı,
Dünyada en çok ben bahtiyarım.

Kızarmayan yüzdür otağım,
Beni kovamaz öyle her ortağım,
Dilin hemen ucundadır yatağım,
Peşinizi asla bırakmayacağım.