Yalan Şiiri - Hacer Aydın

Yalan!
Yalan dedi adam..
Tüm söylediklerim yalan.
Sen bunca doğru iken, ben sana yakışmam.
Kadın sustu önce.
Tüm kırılmışlıgina rağmen sustu ve düşündü..
Ve soyle dedi: beni yalan bile olsa mutlu ettin ya şimdi hadi tut elimi, sek olsun tüm konuşmalarimiz ve doğruyu içelim kana kana..
Adam düşündü...
Ben sensiz olsaydim ölürdum, ama susma kadınım, kır,dök, parçala ama susma..
Beni kalleş yalanlarim içinde uykusuz birakma...
Kadın konuştu, madem ki bendesin, ben olacaksin, o halde bu gece öleyim sabah seninle doğayim..
Ve doğrular ile doğdular..
Merhem oldular birbirlerine..
Aşk ile yoğrulmuş, kocaman bir aşk oldular.
Sevdiler,seviştıler,karşılıklı mutluluk içinde gülüştüler..
Günler boyunca, aynı güne uyanıp aynı güne aşklarını söylediler..
Ve birgün adam yeniden konuştu..
Yalan,
Yalan bütün söylediklerin ey kadın, beni sana yakıştıran herşeye koca bir talan..
Kadın şaşırdı ve sustu yine..
Kabul etti evet dedi..
bütün söylediklerim yalan
Lakin bir şey var ki o hep kalbimde kalan..
Sen bundan sonra ancak bana uzak olacak olan adam.
Sus ve git..
Kendi doğrularına inan