Yalan Şiiri - Yaşar Kopuz

YALAN

Pencereden dışarı bakıyorum,
Az önce geldim, yorgunum.
Yemyeşil ağaçlar ruhumu açtı,
Keşfedilmemiş bir yer, ne güzel.

Bir bir düşündüm onları, isimlerini yazdım,
Bir sürü, ama hiçbiri yok şimdi,
Ya o geçenki, ya o mavi gözler,
O sarı saçlar” Allahaısmarladık” diyen dudaklar,
Hayır, hayır, yalan.
Hepsi hayatın törpüsü, insanı yıpratıyor,
Üst üste sevgiler çöktürüyor aşkları,
En iyisi bir kere sevdiğim evreni sevmek,
Anamı, babamı,
Birde bana mahsus olan,
Mutsuzluğumu sevmek.
Onlar bir kere sevilir,
Ölümsüzleşerek.

Yaşar KOPUZ.13 VI..1975..Çengelköy