bir çıplak ayaklı hüzün martısı,
yürüyor denizin bittiği yerde.
güneşi karardığı zaman umutlarımın,
gölge olmak ne garip...
ne garip şeymiş sensizlik...
özlemek ölüm gibi,
su kadar soğuk ayrılık.
sevda gözlerin kadar yalan;
şiir tatında yaşanan hayat,
var olmak yalan...
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 23:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!