Yalan Şiiri - Ahmet Göksu 2

Ne bilirdim ki ben kendimi anlatmayı?
Hem Rusçam da o kadar iyi değildi,
Özür dilerim yalanlarım için.

İçimde kilitli bir zümrütün varlığını sandım ben hep,
Emperyalistlerin keşfetmesini bekledim.
Oysa benim dahi keşfettiğim şey değildi.
Korkardım ki yüzleşmeye ben.

Varlığınızla kumar oynadığınız yerin
kocaman bir boşlukla dolu olmasından korkunç
ne olabilirdi ki?

Saklamakta buldum çareyi,
taviz veremezdim kendimden.
Aynaların dahi göstermediği
o gizi saklayan maskemin parçaları
düşemezdi yerlere, dağılamazdı.

Ben de doldurmaktansa gizlemekte mahirleştim, görünmez sandığım yamalarımla gezdim hep.
Dikişleri öldüresiye yaksa da canımı, bitirdiğim aspirinlerle kendimi dahi kandırdım.