Yakup Onat Şiirleri - Şair Yakup Onat

Sabır,sabır nereye kadar.
Acı var, dokunma her zerrede.
Bizar olmuş ruhum gayrı;
Saf bir tebessümün beklemede.
Ezildim büzüldüm karşında.
Zamanın tik takları hep senden yana.

Bülbülü olmuşum vuslat yolunun.
Terennümüm gül tenedir can kuşum.
Toza toprağa karışan KAYS oldum.
Bilemem,
Ne zaman son bulur bu melankoli nöbetlerim..
Bitirdi beni efsunlu kokun.

Beni kendimden geçiren,
Mazi ve müstakbeli karıştıran,
Şu üzünç yaşam.
Gönlümü kocatan bu canân.

Ben, yine duramadım
Şiire verdim kendimi.
Söz vermiştim oysa,
Bırakacaktım bu işi.

Şairin aklı,iradesi gtte durmaz ossuruk gibi.

U nutmak ne demek, bilir misin?
N asıl yaşar insan sevgisiz,sensiz.
U zar da uzar geceler,kollarım bomboş.
T a arşa çıkar kederim,ahım.
U slanmadı yüreğim.
L aleyi-gelinciği kıskanırım.

Gönül vuslat için yanarmış..
Vuslat ne zaman, bilmem ki?
O bana çok uzak.
Yâr, kurma bana tuzak.
Şu can,
Tenden neler ister?

Gözümün bebeği sandığım yârim
Aşktan ihanete kapı 'a-ra-la-nır mı? '
Sesine aşina kulaklarım,
Bekliyor; bir tiz kahkaha duyar mıyım?
Kör etmiş seni yalanın..
01.06.2011

O yârin silueti, şu yel esip geçmiş gibi
Cirit atıyorken bin bir malûl hülya beynimde
El etek çekmişken gayrı
Masivaya sığınıp
İki de bir karşıma da çıkmazsın
Lâhte çevirdin ya dünyamı

Şu boz dumanlı dağların dili olsam.
Yaylakların kışlakların çiti olsam.
Kara Kuyu'm,Sarı Kaya’m,kuşların kekliğin çın çın öter.
'Kale'nin top yeri' maziden izler taşır.
Kızlar Kalesi hangi atlıyı gözler.
Kısık Kaya'm,Kara Dere’m bağrında sakladığın tavşanları kimler vurur.

Yalnızlık,yalnızlık…
Yalnızlık, ayrılığın ve acının resmi.
Kanıksamışım bu hissi.
Bakışlarına susamışım.
Bilinmezlere gidişinin,
Haberini hiç duymamışım.