Yakup Kiraz Şiirleri - Şair Yakup Kiraz

İnsanlığından
Taviz verirsin
Yaranmak için
Bir kişiye ,
Bir görüşe, gruba...

Kendi suyu ile ıslanan yağmur gibiyim
Toza, toprağa değer kendimi kirletirim
Elbette arındıracak derin, mavi bir göl!
Fakat, ben o göle kadar varabilir miyim?

Mazlumların göz yaşıyla çiçek sulanmaz
Dökülür yaprakları bahara kalmaz
Tahta çıktı diye zulüm aklanmaz
Tacını tahtını kırarlar bir gün
Hey Allahtan korkmaz , kuldan utanmaz
Senin de defterini dürerler bir gün

Zenginlerin köpeğinin sıçtığı yerde
Garibanlar piknik yapar neşe içinde
Memleketimde her şey ne güzel maşallah
Herkes halinden memnun zevk sefa içinde

Biri basar parayı özel üniversitede okur

Düşman, savaşırken düşmandır
Yere düştükten sonra o da insandır
Merhamet ,yaratandan ötürü merhamet!
Onun da anası, babası, evladı vardır

Mermi neye yarar, silahıma koymadıkça
Sevgi neye yarar, karşılıklı olmadıkça
Çıkarıp yerinden söküp atmazsam namerdim
Bu kalp neye yarar senin için çarpmadıkça

Meyletmedim hiç kimsenin payesine, uğraşmadım gitsin diye hoşuna
Oturmadım sofrasına, bey demedim ibnesine, puştuna
Karlar yağdı yaprağıma, yalvarmadım kışına
Bu yürek hep böyle kalacak,
korkutmayın boşuna!

Dünya dediğin üç bölümlük kısa diziymiş
Zamanında başlamış zamanında bitmiş
Seyrettiğimiz o sahneler var ya
Kimi unutulmak üzere kimi çoktan silinmiş

Ne kadar şaşaalı yaptırsan da mezar taşını
Kaldıramayacaksın bir daha ordan başını
Ne yağan yağmuru göreceksin ,ne doğan günü
Ne de yarin gözü yaşlı bakışını

Adil bir Dünya’ya gücüm yetmez belki
Fakat Adil olmamı kimse engelleyemez
“Gerektiği kadar mücadele etmedin” denilir belki
Fakat kimse zalimlerden yana olduğumu söyleyemez