Yaktı Beni Hicranıyla

Yaktı beni hicranıyla, niraneye döndürdü yar.
Yıktı gönül sarayını,  viraneye döndürdü yar.
 
Çektirdi hep bana âhı,  göstermedi hiç sabâhı,
Ah! bu kalb-i beytullâhı, puthaneye döndürdü yar.
 
Şu gönlümü hep hûn etti,  her güzele  meftûn etti,
En sonunda mecnûn etti, divaneye döndürdü yar.
 
“Vahdet, kesrettedir” dedi, “vuslat, hasrettedir” dedi,
“Bu aşk, uzlettedir” dedi, biganeye döndürdü yar.
 
Her sokağın hep başında, her sabahın hep beşinde, 
Koştum durdum hep  peşinde, avareye döndürdü yar
 
Çaresiz kulun kim kesi, , ah eden sesi kim, sesi
Yok mudur ki bir  kimsesi, turabeye döndürdü yar,
 
Canan olur mu hiç cansız, damar atar mı hiç kansız
İmkanlıyı bir imkansız, harabeye döndürdü yar.
 
"Tevhid olmaz" dedi, "eşle", "kalbinde put; üçle beşle",
Yaktı beni bu  ateşle, pervaneye döndürdü yar
 
Tutmadan aşkın dizini, çözmeden daha gizini,
Kaybettirdi hep izini, hicraneye döndürdü yar.
 
Sin, içimde ey aşk!   git, sin;  çıkma artık gizlen  gitsin,
Derken artık hasret bitsin, hüsraneye döndürdü yar
 
Özden için vuslat zan mı, ya bu gönül mülkü han mı,
Gelen giden hep  mestan mı, meyhaneye döndürdü yar.
 
06.11.2014