Yakınsak Şiiri - Derya Kızılgöz

- 1 -

Gönlün göğünde gördüm

Yakınsak iki şua

Beklendiğinden emin olmayacak kadar çekimser

Ve beklemekten usanmayacak kadar tutkulu iki âşıktılar

Birinin olduğu yerde öbürü yoktu

Diğerinin gittiği yerden biri dönüyordu

Kavuşmakla ayrılıklar arasında

Sonsuz zamana karışarak aktılar

Uyumla işleyen o acun düşün ortasında

Bakakaldıklarında durmuştu zaman

Akkor olmuş canın bedensizliğinde asırdı her an

Kavuşmakla ayrılıklar arasında

Dünden önceye ve yarından sonraya uzanıp

Sonsuz zamana karışarak aktılar

- 2 -

Ağıağacı büyüten kurumuş dere yataklarına yüklenir

bulutlar göçünü

Suya hasret köklerin yağmur çağırdığını söyler rüzgar

Kararır özlemin hüzün karasından

Kararır bulutlar

İner ardından toprağa

Ki o damlalar

Nasıl yağdıysa

Gelir konar her sevda

Olması gereken yere vakti tamamsa

***

Sol yanda çarpan yürekse güvercin

Uçuyorsa hala konamadan

Yorgundur kanatları

Dayanacaktır kanatlarına rağmen

Ol mühleti kadar daha

- 3 -

Bana korkuların adreslerini verme

Topladığın bütün adresleri bırak

Olanca ağırlığıyla

Kendinden öteye duyulan korku

Kayıp bir yokluk

Bulduğunu sandıkça büyüyen o boşluk

Ve onca yaşanmışlık içinde sana dönen bumerang

Nasıl da haykırıyor bak

Kendine yabanlaştığını

Varsaydıklarının yerinde yanılsamalar

Aymaz bir tutkudur imkânsıza

Biraz inat

Az da umut

İçinde çoğalan

Yanıtı bulunmayan sorularla

***

Kendinden öte çok yer olduğunu hatırla

Her şeyin içinde bir sır olduğuyla kalıp

Sakınma kendini hayattan

Ve kaçırma hayatı kendinden

Yaşamak sayılan değil ki

Midenin ve aklın fesatlığında çoğalan

İki lokma, üç laf

Çığırından çıkmış doymazlıkları ile dönenen insanın

Sustur çığlıklarını

Nasıl olacaksa öyle değil

Zorbalık olmadan

İyi huydan örülü kozaya al ham yürekleri

Isınsın düşlerin sıcaklığında

Ve beslensinler düş dalına tutunup

Döleşi yapraklarda

- 4 -

Uç diyorum eyy yüreğim uç

Sal kanatlarını maviliğe

Her biri ayrı tonda

Renkleri sal

Güneşten coşan

Coştukça güçlenen kanatların renkleri

Bil ki davettedir

Henüz açacak çiçeğin yapraklarına

***

Sevidir o vakit

Döngüsünde olan yaşamın

Mahcup gülümseyişlerle bakışır yer gök

Garip bir rüzgâr eser

Her iklimden almıştır göçünü

Hüzünse hüzün

Neşeyse neşe

Yahut keder

İlle de sevi

Uç diyorum eyyy yüreğim uç

- 5 -

Ay halesini çıkarıp aşağı saldığında giyinir

Masumiyeti kuşanan

Bellekte kokusu, tadı ve rengi olmayan giysinin

Baldırlardan aşağı inip peşi sıra buğu evine dek yol aldığını

Yaşayan bilir

Hayatı ve hareketi olan görür anca

- 6 -

Dağ olup yüksek duran

Eğimli yamaçlarından aşağıya

Derin vadiler açan

Irmakların yol seçtiği

Dağ göğsünde açılan yaraları saran söğütlerin

Almaşık yapraklarında intizam

Usulca eğilirken dallar

Uçuyor dallardan kuşlar

O hep aynı varoluşla

***

Kaldır diyor başını

Kaldır bak kendinden dışa

Anla yalnızlığın kabında kalan bir avuç tortu olduğunu

Aç avucunu rüzgara

Yarına mecbur adımlarını

Sürüklercesine yürüyen bedbahtların dünyasında

Hayat herkes için bir muamma

İki sözün içine sığacak kadar söyleyecekleri çok olan

Hayata sus ve hayatı dinle

Meğer her can

Kucağında büyüdüğü dünyadan tamamlanıp

gitmek için alacaklarını toplarken

Tutsakmış borçlu kalmaktan aslında

- 7 -

Her aşk kendini sevmekmiş

Kendi olmakmış

Ve kendine bağlılığın kutsallaştığı

Her anda çoğalmakmış inandıkça

Hatta kaçırmakmış hayattan çaldıklarını

Senin olmadığını bildiğin halde

Saklamakmış bir kuytuda

Saklıdan öte olan sırmış

Kaydını tutan hayat

Sırrın gerçek sahibi

Alırmış senin olmayanı

Bırakırmış yerli yerine bir çırpıda

***

Dermiş ki usulca

Bu bir keyfiyet

Tarumar ettiğin ben

Üzerimde açtığın her biri derin yara

Ve kanayan yaraların acısından duyumsamak yaşadığını

Acıdan beslenen umutların son sığınağında

Canındır

Kabuk bağlayan yaralarla dolu olan

Her dert cana eziyettir

Anla

- 8 -

Yürüdüğün bu yol

Aynı yol değil mi

Başa döndün yeniden

Koca bir boşluk var hala

Yerinde doldurulmayı bekleyen

***

Seni affetmekten men ediyorum ey kalbim

İnsan kendinden başka kime kötülük edebilir

Sen değilsen kendine kötü olan

Başka kim olabilir

Ad ad çoğalttığın

Senin başka suretlerindir olsa olsa

***

Gücendiysen hayata

Kaldır başını

Kır bütün direnç kalıplarını

Çık içinden cesurca

***

Yıkılıyor sandığın

Olmayan yapının

Meçhul sanığı sensin

Bir suçlu ise aradığın

İşte odur karşında duran

Tüm kapıları kilitli tutan

Gardiyan sen

Kaçmasınlar diye esir aldığın düşler ki

İsyanda

Duy ayak seslerini eyyy kalbim

Yaklaştıklarını anla

Geride bıraktıkları kül ve duman

Kokusu dünyayı sarmış olan

Herkesin bildiği

Senin kaçtığın gerçek

Er ya da geç senden geçecek

Aç kapıları ardına kadar

Sende kalan düşler senledir

Giden uzaklaşsın sonsuz varoluşa

- 9 -

Yüreğimin aynasında gördüm seni eyy yar

Bende seni yaşatan

Sende uzaklaşan kendimi aramak

Baksam kaldırıp başımı göğe

Yakınsak iki şua

Ne vakit bir yol düşse aklıma

Çekip adımı

Geriden

Bir öne atamayan tabansız düşlerim baştankara...